افزایش آسایش گاوها در جایگاه

مقدمه

گاوهای شیری در طول روز 12 تا 14 ساعت را برای دراز کشیدن صرف می نمایند.پرورش دهندگان برای افزایش سطح آسایش دام به مواردی از قبیل تامین فضای کافی برای دراز کشیدن دام توجه نمایند.

راحتی دام برای دراز کشیدن منجر به افزایش سلامتی آن می شود. از سوی دیگر دامهای پاکیزه و عاری از آلودگی می توانند شیر با کیفیت بالاتر تولید نمایند. پرورش دهندگان گاو شیری با توجه به اهداف مرتبط با دام و اعمال یک مدیریت مطلوب و آسایش دام به موفقیت دست یابند.

1 – ایجاد یک جایگاه تمیز , تامین بستر خشک از جمله مهمترین اهداف مرتبط با دام به شمار می آیند. این دسته از اهداف روند دست یابی به آسایش و راحتی دام را بهبود می بخشند و در این حالت بدون ایجاد اختلال در رفتارهای حرکتی و برخاستن و حتی دراز کشیدن دام می توان آلودگی های باکتریایی و سلامتی غده پستان را در آنها کنترل نمود.

به منظور کسب اطمینان از آسایش دام در حد مطلوب پرسش های زیر مطرح می گردد:

– آیا جایگاه دام به اندازه کافی تمیز و خشک می باشد؟

– آیا گاوها به سهولت می توانند از جایگاه استفاده نمایند؟

– آیا در ران , پاها و لگن دام علائمی مبنی بر بروز آسیب دیدگی , سوراخ شدگی , خراشیدگی و تورم یا التهاب مشاهده می شود؟

– آیا برای برخاستن و درازکشیدن فشار یا ضربه ایی را از سوی بخش های جایگاه تحمل می نمایند؟

– آیا گاوها به سهولت می توانند رفتارهای مبتنی بر دراز کشیدن و برخاستن را از خود نشان دهند؟ برای ارزیابی سطح آسایش و راحتی دام گاوها به عنوان یک شاخص عمل می کنند. عدم تمایل گاوها برای استفاده از جایگاه , آلودگی جایگاه و بروز علائم مربوط به آسیب دیدگی از جمله عوامل موثر در ایجاد تغییرات لازم و ضروری به شمار می آیند.

2 – کاهش یا حذف آسیب دیدگی های و التهاب ها در نواحی ران , گردن , پاها و لگن از جمله اهدف مدیریتی به شمار می آیند. در این حالت بواسطه کاهش مدت زمان مورد نیاز برای رفع آلودگی و دفع فضولات از جایگاه و جایگزینی بستر مطلوب می توان به طور موثر و کارآمد از نیروی کار موجود در مرزعه استفاده نمود.

3 – کاهش بروز مشکلات مرتبط با آسایش دام یکی از اهداف مهم در رابطه با افزایش سطح آسایش دام به شمار می آید. برای دست یابی به این هدف بایستی به دو مورد توجه نمود که به شرح زیر می باشد:

– شناسایی چرایی بروز علائم مربوط به کاهش سطح آسایش در دام که در این مورد می توان به مواردی از قبیل اندازه نامطلوب جایگاه با توجه به اندازه بدن دام اشاره نمود.

– استفاده از مواد نامطلوب در بستر دام ) که در این مورد می توان به مواردی از قبیل استفاده از مواد در حد نامطلوب , رطوبت زیاد و عدم اعمال یک مدیریت مطلوب و عدم پاکیزگی جایگاه اشاره نمود.

علائم ذیل را می توان به عنوان یک شاخص برای کاهش آسایش دام در نظر گرفت

– آسیب دیدگی لگن : این عارضه در اثر اندازه نامطلوب جایگاه و محدودیت های موجود در آن ایجاد می شود.

– خراشیدگی نواحی پشت گردن : این امر در اثر ارتفاع و محل استقرار نامطلوب میله گردن حادث می شود.

– شکستگی دم : این عارضه نشان دهنده ضعف در رسیدگی و توجه به دامها می باشد.

– لنگش : رشد بیش از حد سم و زیر سازی نامطلوب جایگاه و اندازه نامطلوب آن از جمله عوامل موثر در بروز این عارضه در دامها به شمار می آیند.

– آلودگی گاوها : این عارضه به طور مستقیم با آسایش و راحتی دام مرتبط نیست اما به طور کلی بروز آلودگی در دامها با برخی از عوامل دیگر همانند افزایش شمار سلول های سوماتیک ( کاهش کیفیت شیر) مربوط می باشد.

پرورش دهندگان با توجه ورعایت این دسته از اهداف و طراحی پرسش ها و جستجوی عوامل پر مخاطره می توانند مسائل و مشکلات مرتبط با رسیدگی به دام و فاکتورهای موثر در افزایش آسایش دام را شناسایی کنند و این امر منجر به افزایش تولید و کارایی در دامها می شود.

اهمیت دمای آغوز ذوب شده

آغوز یک ماده خوراکی است که گوساله با استفاده از آن می تواند آنتی بادی های مورد نیاز خود را به منظور ایجاد ایمنی دریافت نماید.

آنتی بادی های موجود در آغوز تحت عنوان ایمونوگلوبین مطرح می باشند و گوساله ها می توانند پس از گذشت مدت زمان کوتاه از تولد آنها را از طریق روده کوچک جذب نمایند. اما پس از آن از میزان جذب آنها کاسته می شود. تغذیه گوساله ها از آغوز چهار ساعت پس از تولد از اهمیت زیادی برخوردار است.

در بسیاری از موارد می توان آغوز با کیفیت بالا را برای استفاده مجدد منجمد نمود. کیفیت آغوز را می توان در هنگام تازگی آن مورد بررسی و ارزیابی قرار داد.

در این زمان بایستی آنها را در درون یک کیسه قرار داد روی آن برچسبی مبنی بر کیفیت آغوز و تاریخ تولید آن قرار گیرد. با استفاده از دستگاه انکسار سنج بریکس می توان کیفیت را در آغوز مورد بررسی و ارزیابی قرار داد و این دستگاه در مورد آغوز با کیفیت بالا اعداد 22 درصد یا مقادیر بیشتر را نشان می دهد.

برای ذوب نمودن آغوز بایستی به موارد ذیل توجه نمود

– برای ذوب کردن آغوز منجمد بایستی از آب با دمای 49 تا 60 درجه سانتیگراد استفاده نمود.

– استفاده از آب با دمای بیش از 60 درجه سانتیگراد منجر به غیر فعال شدن ایمونوگلوبین های موجود در آغوز و کاهش جذب آنها در روده کوچک می شود.

– دستگاه های مربوط به گرم کردن آب را بایستی بر روی دمای 77 تا 82 درجه سانتیگراد تنظیم نمود.

– چنانچه پرورش دهنده از آب گرم ناشی از دستگاه های گرم کننده آب استفاده می نماید در این حالت باید یک سوم از یک سطل با حجم 22/5 لیتر را از آب گرم پر نماید و سطح مورد استفاده از آب گرم را در درون ظرف نشانه گذاری کند.

سپس دماسنج را درون آن قرار دهد و تا زمان دست یابی به دمای 49 تا 60 درج سانتیگراد آب سرد را به آن اضافه نماید. و سپس سطح استفاده از آب سرد را در درون ظرف نشانه گذاری کند. پرورش دهندگان پس از تولد گوساله و اجرای اقدامات لازم بایستی به موارد زیر توجه نمایند:

1) تغذیه گوساله ها با استفاده از آغوز با کیفیت بالا ( شاخص بریکس 22 درصد یا بیشتر) 4 ساعت پس از تولد.

2) دمای آب مورد استفاده برای ذوب نمودن‌ آغوز منجد بایستی 49 تا 60 درجه سانتیگراد باشد. 3) با ارزیابی میزان کیفیت آغوز می توان مقدار کل ایمونوگلوبین ها را مورد بررسی قرار داد. افزایش دمای آغوز منجر به افزایش میزان ایمونوگلوبین های غیر فعال می گردد این امر کیفیت آغوز را برای استفاده از آن در تغذیه گوساله ها کاهش می دهد.

منبع: