ذرت در جیره دام و طیور
ریشه ذرت قاره آمریکا بودهاست و پس از گندم، بیشترین اراضی کشاورزی جهان به ذرت اختصاص دارد.
ذرت تا قبل از سال ۱۴۹۲ میلادی (سال کشف آمریکا) در قاره آسیا، اروپا و آفریقا به عنوان یک گیاه زراعی شناخته شده نبود.
اما این گیاه را از قرنها پیش در آمریکای مرکزی میشناختند و توسط مردم سرخپوست آمریکا کشت میشد.
نام این گیاه در زبان عربی ذرت و بلال است. در فرهنگ دهخدا، نام پارسی این گیاه در گویش خراسانی “جواری” است.
ذرت نسبت به اغلب غلات، بالاترین میزان انرژی را دارد.
نشاسته در دانه ذرت بالای ۷۰-۶۵% است، اما میزان پروتئین، الیاف و مواد معدنی آن کم است. لازم به ذکر است، نشاسته ذرت، در مقایسه با گندم و جو در سیستم گوارشی نشخوار کنندگان اهسته تر تجزیه می شود.
ذرت بسیار خوش خوراک بوده و بهتر است جهت هضم و جذب بیشتر آسیاب و یا حداقل بلغور گردد.
بر اساس تحقیقات علمی ارائه شده، اگر از ذرت در جیره های دام و طیور برای مدت طولانی و در سطوح بالا استفاده شود، به دلیل گزانتوفیل موجود در آن چربی لاشه زرد می شود.
فراوری ذرت، قابلیت هضم دانه ها را بهبود می بخشد.
به طور کلی استفاده از ذرت در نشخوارکنندگان ۳۵ درصد کنسانتره را تشکیل می دهد و جهت توازن رضایت بخش جیره، استفاده از مکمل هایی غنی از پروتئین ضروری است.
دانه ذرت از خانواده غلات بوده و دارای ارقام مختلفی است که مهمترین آنها به شرح زیر است:
این مجموعه توسط شرکت سماگسترکهن نماینده انحصاری شرکت بین المللی ژنگ چانگ، تولید کننده تجهیزات کارخانجات خوراک تهیه شده است.
لینک قسمت سیزدهم سریال به نام “مزایای جیره پلت”